Transport śródlądowy przez lata był w Polsce zaniedbywany, przez co znacznie pogorszyły się warunki żeglugowe na rzekach. Obecnie dominują przewozy na trasach krótkich i lokalnych, podejmowane są jednak kroki w celu zatrzymania procesu dekapitalizacji śródlądowych dróg wodnych.
Ewolucja rozwoju miast ukształtowała różne modele układu przestrzennego i stosunków pomiędzy jednostką urbanistyczną a człowiekiem. Każde miasto, w swojej ideologii rozwoju, uwzględniało aspekty społeczne i ekonomiczne.
Podstawową gałęzią transportu w Polsce jest od wielu lat transport samochodowy, który ma zdecydowanie większy udział w masie przewiezionego towaru niż transport kolejowy. Niewątpliwie ten stan rzeczy musi ulec zmianie.
Koleje białoruskie (Belaruskaja Chygunka - BC - rok założenia 1872) nie są symbolem szybkości i nowoczesności, ale są popularne, gdyż gwarantują punktualność i rozbudowaną siatkę połączeń oraz niskie ceny biletów.
Jednym z podstawowych celów europejskiej polityki transportowej jest zrównoważony rozwój transportu, uwzględniający ekonomiczną efektywność, ekologiczną racjonalność i społeczną zasadność. Polska od lat dąży do dostosowania transportu do współczesnych wymagań i standardów UE.
W literaturze przedmiotu można wyróżnić liczne próby definiowania oraz analizy dostępności transportowej. Najczęściej są one łączone z infrastrukturą transportu, która stanowi bazę dla sprawnego przemieszczania się pasażerów oraz ładunków. W tym ujęciu rozwój infrastruktury w zakresie przestrzennym oraz jakościowym jest warunkiem poprawy dostępności transportowej danego obszaru.
Autorzy publikacji związanych z problematyką transportową miast zwracają uwagę na znaczenie warstwy technologicznej i ekonomicznej procesów transportowych w mieście często pomijając lub traktując nie dość uważnie perspektywy społeczne rozwiązań w tym zakresie. Stosowane modele zarządzania transportem miejskim organizują sprawy infrastrukturalne logistyki miejskiej tworząc swoistego rodzaju pułapkę, w którą można wpaść, dyskutując o dostępności komunikacyjnej miast z całkowitym lub częściowym pominięciem wymiaru społecznego tych działań.
Specyficzna dla obszarów miejskich koncentracja przemysłu, handlu, usług i ludzi na stosunkowo niewielkim obszarze prowadzi do powstawania problemów związanych z procesami przemieszczania się, rodzi olbrzymi popyt na usługi transportowe oraz zwiększone zapotrzebowanie na dostęp do infrastruktury. Te czynniki powodują, że polityka miast coraz częściej kładzie większy nacisk na rozwój publicznych i alternatywnych środków transportu, kosztem tradycyjnych i indywidualnych, takich jak chociażby samochód.