Niniejszy artykuł stanowi kontynuację cyklu, a jego celem jest omówienie zasadniczych różnic pomiędzy dwiema definicjami poziomu obsługi, odnoszącymi się do zarządzania zapasami i wskazania ewentualnych skutków wynikających z ich błędnej interpretacji.
Przede wszystkim należy podkreślić, że poziom obsługi może być odnoszony zarówno do pojedynczej pozycji asortymentowej, jak i grup pozycji. W pierwszym przypadku definiujemy dostępność konkretnego materiału (produktu, towaru), w drugim określamy dostępność grup (zestawów) materiałów, na przykład dla zamówień wielopozycyjnych. Przedmiotem rozważań w niniejszym artykule będzie dostępność pojedynczych pozycji asortymentowych. Dwa podstawowe wskaźniki poziomu obsługi klienta (poziomu dostępności) to: prawdopodobieństwo obsłużenia popytu (POP) oraz stopień ilościowej realizacji (SIR).

Odmienność obu definicji jest wyczerpująco przedstawiona w dostępnej literaturze [na przykład 1, 3], jednak doświadczenia autora w kontaktach z przedsiębiorstwami wskazują, że nadal, bardzo często, pojęcia te nie są właściwie rozumiane i rozróżniane. Staje się to często przyczyną błędnego kształtowania zapasu zabezpieczającego i generowania niepotrzebnych kosztów.
Zagadnienie zostanie przedstawione w dwóch częściach. W pierwszej (niniejszy artykuł) przedstawione zostaną szczegółowo podstawy obu definicji i zasady obliczania obu wskaźników. Zostanie to pokazane na przykładzie pozycji o niskim zapotrzebowaniu okresowym, którego rozkład można opisać rozkładem Poissona, a to dlatego, że w tym przypadku łatwiej zademonstrować istotę obliczeń. Druga część artykułu będzie dotyczyła przypadków, w których rozkład popytu odpowiada rozkładowi normalnemu, a wyniki zostaną uogólnione.

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 6/2010.