Liberalizacja rynku kolejowego w polsce na tle wybranych państwa ue w świetle badań unii europejskiej

Od początku lat 90-tych na forum organów Wspólnoty toczy się dyskusja dotycząca liberalizacji rynku kolejowego. Wymiernym jej efektem były m.in. dyrektywa w sprawie rozwoju kolei europejskich z 1991 r. oraz dyrektywy z 1995 r. w sprawie: udzielania licencji przedsiębiorstwom kolejowym, dostępu do infrastruktury, jak również pobierania opłat infrastrukturalnych (stawki dostępu, energia etc.). Dyrektywy te rozpoczęły powolny proces przystosowania poszczególnych kolei do konkurencji na rynku wewnętrznym.
Silnym impulsem do dalszej liberalizacji stały się postanowienia trzech pakietów kolejowych przyjętych w ramach Strategii Lizbońskiej.
Unia Europejska, dążąc do liberalizacji określonych branż i sektorów, wprowadziła dodatkowe uregulowania, które mają zapewnić odbiorcom usług efektywnie funkcjonujący, jednolity rynek europejski oraz reguły uczciwej konkurencji. Przeciwdziałanie niekorzystnym dla konkurencji tendencjom polega w praktyce na zmianach w systemie prawa, a także, choć w mniejszym stopniu, na tworzeniu programów udzielających wsparcia finansowego na rzecz projektów „otwierających” określone rynki. (...)