Transport towarów odgrywa we współczesnej gospodarce kluczową rolę. Dzięki postępowi technicznemu i technologicznemu przepływ ładunków stał się szybszy i bardziej efektywny, co umożliwiło wzrost światowego handlu oraz rozwój nowoczesnych systemów produkcji. Wiele przedsiębiorstw, korzystając z nowych możliwości oraz chcąc obniżyć koszty, przeniosło produkcję swoich wyrobów w odległe rejony świata. Nasiliła się również tendencja do wdrażania systemów zaopatrzenia Just-In-Time, wymagających dużej niezawodności i punktualności dostaw. Coraz ważniejszy stał się zatem niezawodny, terminowy i bezpieczny transport ładunków. Przed 2001 rokiem zapewnienie bezpieczeństwa w transporcie towarowym sprowadzało się przede wszystkim do egzekwowania zakazu przemytu nielegalnych ładunków i kontroli na granicach.

Integracja międzygałęziowa transportu była dotychczas problemem postrzeganym jako istotny w przewozach ładunków. Pojęcia transportu multimodalnego czy intermodalnego oraz rozwój logistyki sprawiły, że w ciągu ostatnich lat udało się wypracować zarówno teoretyczne koncepcje, jak i wdrożyć praktyczne rozwiązania, które w sposób znaczący zintegrowały, a tym samym usprawniły towarowe przewozy długiego i krótkiego zasięgu różnymi gałęziami transportu. Integracja w przewozach pasażerskich kształtowana była dotychczas głównie na poziomie lokalnym i regionalnym, a inicjowana była przede wszystkim w wysoko rozwiniętych gospodarczo aglomeracjach światowych oraz przez największych operatorów czy „graczy” na rynku transportowym, w tym szczególnie przewoźników lotniczych, kolejowych czy wielkie porty lotnicze. Coraz częściej poprawa powiązań w przewozach pasażerskich stanowi istotny element zwiększający efektywność transportu oraz czynnik stymulujący realizację celów polityki transportowej.

Nie jest łatwo oceniać w drugiej połowie 2011 roku skutki globalnego kryzysu finansowego, umownie nazwanego w literaturze przedmiotu kryzysem „2007+”. Jesteśmy bowiem świadkami kolejnej jego odsłony, której następstwa mogą być jeszcze bardziej dotkliwe dla gospodarki światowej niż dotychczas obserwowano. Kryzys finansowy rozszerza się na inne sfery gospodarki i życia społecznego, wywołując w efekcie zjawiska charakterystyczne dla recesji gospodarczej.

Polityka jako sztuka rządzenia państwem jest zajęciem bardzo trudnym i skomplikowanym. Tym bardziej polityka gospodarcza częścią której jest polityka transportowa w obecnej rzeczywistości gospodarczej Polski. Przed współczesną polityka transportową stoją ogromne wyzwania związane z wizją transportu XXI wieku, zarysowane notabene w Białej Księdze z marca 2011 roku. W tym kontekście należałoby stwierdzić, iż polityka transportowa jest procesem dokonywania społecznego wyboru przedsięwzięć z zakresu rozwoju i funkcjonowania transportu z punktu widzenia różnych kryteriów ( na przykład ekologia, czy mobilność), ale i procesów oddziaływania grup interesariuszy zainteresowanych określonymi rozwiązaniami. Jest to zatem gra, w której uczestniczy wielu graczy, i których interesy mogą być wzajemnie sprzeczne. Nie sposób zatem polemizować z tezą, iż o wiele trudniej o taką spójną politykę w zakresie transportu intermodalnego, istotą którego jest wielość ogniw łańcucha transportowego uczestniczących w procesie przewozowym oraz różnorodność interesów przy potrzebie zapewnienia użyteczności tychże ogniw i partnerstwa całego łańcucha w kontekście zaspokojenia wymagań klienta. Dlatego też należy wspierać te inicjatywy, które służą budowaniu wspólnej wizji dla transportu obejmującej integrację rozwiązań transportowych, rozwiązania innowacyjne i umieć w nich znaleźć impulsy dla rozwoju własnych inicjatyw korzystnych z punktu widzenia rozwiązań docelowych.