Zaloguj się

Ewolucja łańcuchów dostaw - cz. 3

  •  Woźniak Henryk
  • Kategoria: Logistyka

Ewolucja łańcuchów dostaw - cz. 1

Ewolucja łańcuchów dostaw - cz. 2

Determinanty ewolucji łańcuchów dostaw
Kształtowanie łańcuchów dostaw jest różne dla różnych gałęzi przemysłu, w szczególności w odniesieniu do struktury i procesów, co wynika z konstrukcji stopni rozwoju. I tak na przykład przemysł oparty na złożonych procesach - z uwagi na kapitałochłonne maszyny i urządzenia jest skoncentrowany przede wszystkim na poziomie wykorzystania potencjału produkcyjnego, gdy tymczasem przemysł dóbr konsumpcyjnych najwyższe znaczenie przypisuje poziomowi obsługi klienta, mimo silnej presji na obniżkę kosztów. Chociaż przy kształtowaniu łańcuchów określoną rolę odgrywają także specyficzne dla przedsiębiorstw warunki ramowe, mimo to przemysł motoryzacyjny może być uważany jako Best Practice, w szczególności w obszarach zaopatrzenia i produkcji. Poznanie problemów w tej branży i doświadczenie mogą zostać przeniesione i wykorzystane w przemyśle budowy maszyn i urządzeń. W obszarze dystrybucji - nie tylko z powodu stosowania rozwiązań właściwych dla ECR - dobrym benchmarkiem jest przemysł dóbr konsumpcyjnych, dostarczając wartościowych rozwiązań dla telekomunikacji i przemysłu farmaceutycznego.

Szczególnie dla łańcuchów wymagających szybkich i punktualnych dostaw oraz elastycznego dostosowywania się do życzeń klientów, efektywne zarządzanie jest tak ważne i istotne. Z treści rysunku 5 wynika, że największy potencjał korzystnych zmian w sferze realizowanych procesów, znajduje się na poziomie operacyjnym. Należy tutaj wymienić realizację zamówień, planowanie i sterowanie produkcją, również planowanie potrzeb i zbytu oraz zaopatrzenia. W planowaniu strategicznym, przykładowo przy planowaniu struktury produkcji, nie występują istotne potencjały ulepszeń.
Inny, możliwy potencjał innowacji i polepszenia zdolności konkurencyjnej może być uruchomiony poprzez wzajemne oddziaływanie trzech czynników; agilności (Agility), adaptacyjności (Adaptability) i zdolności do wspólnych uzgodnień (Alignment).

Agilność oznacza zdolność danej organizacji do elastycznego, aktywnego, dostosowawczego działania z wykorzystaniem elementów zewnętrznej aktywności w czasach istotnych zmian, charakteryzujących się wzrostem poziomu niepewności. Agilność pojawiła się jako reakcja na bezwolne, biurokratyczne organizacje, w celu sprostania zmieniającym się warunkom rynkowym. Wirtualne przedsiębiorstwo wymienia się jako skrajny przypadek agilnej organizacji. W przypadku zarządzania łańcuchami dostaw, agilność umożliwia uruchomienie właściwych reakcji w przypadku występowania krótkookresowych fluktuacji dotyczących zmian wielkości popytu i podaży na rynku, jak również właściwe przygotowanie się na oddziaływanie czynników zewnętrznych. Tworzenie układów kooperacyjnych z partnerami niezawodnymi w łańcuchach dostaw, poprawa przepływu informacji i zarządzanie sytuacjami kryzysowymi należą do katalogu działań pozwalających na uzyskanie agilności.

Adaptacyjność pojawia się w przypadku zmian strukturalnych na rynku, poprzez modyfikację sieci powiązań. Przedsiębiorstwa zmuszone są do dostosowania się do zmieniających się strategii, produktów i technologii. Istotne znaczenie ma w związku z tym obserwacja rynku światowego i aktualnego stanu cyklu życia produktów, aby z wyprzedzeniem rozpoznać charakter trendu i zastosować właściwe środki i rozwiązania. Na pierwszym planie pojawia się ponadto wykorzystanie infrastruktury sieciowej i ogniw pośrednich (pośredników handlowych). Od przedsiębiorstw oczekuje się przygotowania elastycznego designu produktu dla potrzeb zachowania konkurencyjności. Z uwagi na globalizację gospodarki, jak również rosnącą presję konkurencyjną, czas powstania produktu staje się decydującym czynnikiem konkurencji i miernikiem sukcesu firmy. Doprowadziło to do opracowania kompleksowego sposobu tworzenia nowego produktu. Koncepcja ta polega na możliwie wczesnym powiązaniu i integracji wszystkich wydziałów, które będą uczestniczyć w procesie jego powstawania, przy użyciu nowoczesnego software'u. Sprawą kluczową jest zapewnienie elastycznych struktur w obrębie modelowania produktu, planowania produkcji poszczególnych komponentów i planowania sekwencji montażowych. Podstawę tych działań stanowią zestandaryzowane elementy konstrukcyjne, które są stawiane do dyspozycji przy wykorzystaniu technologii typu "feature", co umożliwia wsparcie procesu konstrukcyjnego i jego strukturyzację. Elementy typu "feature" to tak zwane elementy szkieletowe i funkcjonalne, które standaryzują modelowanie szkieletowe, dzięki czemu uzyskuje się wyższą transparentność w obrębie modelu produktu, ponieważ jest on opracowany według jednolitych sposobów działania. Technologia typu "feature" umożliwia naukową prezentację w modelach cyfrowych rozwoju produktu i planowania produkcji, przez co obszary geometryczne mogą być rozwinięte w sposób automatyczny. System umożliwia ocenę różnych alternatyw technologicznych i produkcyjnych. Dla wdrożenia prototypu wykorzystać można różne elementy typu "feature". Celem podstawowym modelowania produktów jest możliwość wspierania wykorzystania różnych danych z całego cyklu życia produktu. Wykorzystanie wiedzy w formie "features" umożliwia w krótkim czasie wysoki poziom dojrzałości produktów seryjnych i uzyskanie ich optymalnej jakości. Przy pomocy technologii "features" można automatycznie wyprowadzać informacje o produkcie dla późniejszych faz jego rozwoju. Dzięki tym rozwiązaniom uzyskuje się oszczędności czasu i kosztów we wczesnych fazach rozwoju i konstrukcji produktu.

Zdolność do wspólnych uzgodnień oraz ich zakres mają związek z tworzeniem systemu zachęt dla partnerów w celu bardziej efektywnego kształtowania współpracy. Swobodna wymiana informacji, jak również rozkład odpowiedzialności, ryzyka, kosztów i korzyści (zysków), to elementy, które winy zostać zaakceptowane przez partnerów, jako warunek efektywnej współpracy w ramach zarządzania łańcuchem dostaw. Otoczenie przedsiębiorstw ulega istotnym zmianom, ale ponadto wymagania wobec przedsiębiorstw znacząco wzrosły. Konieczne zatem jest dysponowanie szczupłymi łańcuchami dostaw, które w elastyczny, a zarazem dynamiczny sposób mogą się dostosować do oczekiwań klientów. Jeżeli elementy te mogą być zrealizowane na całej długości łańcucha, umożliwi to uzyskanie przewagi konkurencyjnej i doprowadzenie do sytuacji "win-win" w odniesieniu do wszystkich jego uczestników. Takie doskonalenie zarządzania łańcuchami dostaw prowadzi do istotnej zmiany ich charakteru; przejścia do zarządzania łańcuchami wartości.

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 3/2009.

 
Ostatnio zmieniany w środa, 27 czerwiec 2012 14:33
Zaloguj się by skomentować