Zaloguj się

EPC - radiowy kod kreskowy

Elektroniczny Kod Produktu (EPC) określany często jako "radiowy kod kreskowy" czy "kod kreskowym następnej generacji" stanowi obecnie jedno z największych wyzwań dla firm z branży FMCG. Wykorzystuje on technologię RFID, w której numer identyfikacyjny jest zapisywany w specjalnym znaczniku tzw. tagu umieszczonym na produkcie, a do jego odczytu wykorzystuje się fale elektromagnetyczne o wysokiej częstotliwości.

Wydaje się, że dzięki swoim możliwościom technologia RFID będzie mogła w niedalekiej przyszłości spełnić wreszcie marzenia o indywidualnej identyfikacji produktu, o szybkiej i prostej identyfikacji zawartości opakowań transportowych oraz możliwości on-line śledzenia przepływu towarów. Technologia RFID, wykorzystująca częstotliwości radiowe do identyfikacji obiektów, nie jest technologia nową. Jednakże dopiero w ciągu ostatnich kilku lat zaczął być dostrzegany ogromny potencjał tkwiący w niej, szczególnie w powiązaniu z Internetem co doprowadziło do opracowania zupełnie nowego rozwiązania - koncepcji Elektronicznego Kodu Produktu (EPC - Electronic Product Code).

Historia wykorzystania technologii RFID
Technologia RFID po raz pierwszy została zastosowana w latach 40-tych, w czasie II wojny światowej, celem odróżnienia samolotów aliantów od samolotów wroga. Dużej mocy transpondery RFID były umieszczane na pokładach samolotów wojsk sprzymierzonych. Wzbudzane przez sygnał radarowy, wysyłały odpowiedź umożliwiająca identyfikację samolotu jako "przyjacielskiego". System ten o nazwie IFF (Friend or Foe) był pierwszym oczywistym zastosowaniem technologii RFID a obecne systemy kontroli powietrznej ciągle bazują na koncepcji IFF. W latach 70-tych badania nad zastosowaniem systemów RFID finansowane były w zasadzie wyłącznie ze środków państwowych. Ich zakres koncentrował się na zagadnieniach zapewnienia bezpieczeństwa w szeregu rządowych programach , w szczególności tych obejmujących materiały nuklearne.
Wynalazek mikrochipu i związany z nim postęp technologiczny doprowadziły do zaprojektowania i zastosowania tzw. pasywnych tagów RFID, tj. znaczników które mogą być czytane bez konieczności zasilania ich z zewnętrznych źródeł, np. z baterii. Brak zasilaczy zredukował z jednej strony koszt takich znaczników, gdyż korzystały one z energii fali radiowej wysyłanej przez czytnik, ale z drugiej ograniczył zakres odległości odczytu.

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 4/2004.
Ostatnio zmieniany w piątek, 02 marzec 2007 08:55
Zaloguj się by skomentować