Rynek dostawców środków do produkcji rolnej charakteryzuje się wysokim stopniem elastyczności i dostosowania do zmieniających się potrzeb gospodarstw prowadzących działalność rolniczą. W ogólnym ujęciu agrobiznes składa się z trzech podstawowych agregatów: • zaopatrzenia w surowce i środki do produkcji zarówno gospodarstw jak i przedsiębiorstw przetwórczych, • rolnictwa, • przetwórstwa, które przetwarza surowce na produkty spożywcze, a także zajmuje się ich magazynowaniem i dystrybucją.

Zarządzanie logistyczne to planowanie, wdrażanie i kontrola działalności związanych z przepływem dóbr, informacji i środków finansowych, tak w obrębie przedsiębiorstwa, jak i pomiędzy firmami, ogniwami łańcucha dostaw. W ramach tak pojmowanego pojęcia należy przede można zwrócić uwagę na procesy logistyczne związane z zaopatrzeniem zakładów produkcyjnych w surowce, a następnie na dystrybucję wyrobów gotowych do odbiorców finalnych. Obok istnienia wielu ogniw tak postrzeganego łańcucha dostaw, na pierwszy plan w odniesieniu do biokomponentów wysuwa się transport. Tutaj należy zaznaczyć, że problematyka transportowa dotyka dwóch podstawowych obszarów: przewozy zbóż, jako surowców i biokomponentów, jako wyrobów gotowych. Oznacza to, że ze względu na specyfikę produktu logistycznego, powstają odrębne procesy transportowe. Zarówno, jeśli chodzi o wybór odpowiedniej gałęzi transportu, jak i też kwestie podejmowania decyzji dotyczących środków transportu, taboru. Biokomponenty są produkowane z surowców rolniczych, w przeważającej części ze zbóż. Dokonując transportu zbóż napotykamy na różnego rodzaju problemy, które z jednej strony wymagają ich zdefiniowania przed uruchomieniem poszczególnych przewozów a z drugiej strony jest ważne, aby mieć przygotowany gotowy plan rozwiązań do specyficznych dla rynku zbożowego sytuacji, powstających w trakcie transportu. Przede wszystkim proces transportu zbóż uwarunkowany jest od okresu żniwnego.

W związku z ciągłą walką konkurencyjną na współczesnym rynku oraz dynamicznie zwiększającymi się oczekiwaniami i wymaganiami klientów, zarówno indywidualnych, jak i instytucjonalnych, coraz bardziej popularne staje się dobrowolne poddawanie ocenie produktów, usług, a także systemów zarządzania. Jest to bowiem, jak się wydaje, jeden z najlepszych obecnie sposobów na wyróżnienie swoich produktów lub usług, co w konsekwencji pozwala na budowanie trwałych więzi z klientami, uzyskanie oraz utrzymanie przewagi konkurencyjnej na rynku, a także osiągnięcie sukcesu firmy w dłuższym horyzoncie czasowym.

Pojęcie nomadyczności utożsamiane jest z osobnikiem niemającym stałego miejsca zamieszkania, prowadzącym koczowniczy lub pasterski tryb życia. Do słownika pojęć z dziedziny telekomunikacji słowo to zostało wprowadzone kilka lat temu przez niezależnego operatora Sferia, jako element reklamowy usługi telefonu stacjonarnego przypisanego do abonenta, a nie do miejsca jego przebywania.

W transporcie, jako rozległym systemie, problem zapewnienia bezpieczeństwa wydaje się szczególnie ważny. Dotyczy to nie tylko obiektów ruchomych (np. pojazdy, samoloty, pociągi) z których korzystają osoby odbywające podróż, ale także obiektów stacjonarnych (np. dworce kolejowe, porty lotnicze, bazy logistyczne). Brak możliwości świadczenia usług przez przedsiębiorstwa, które wykorzystują te obiekty, może skutkować dezorganizacja transportu, a tym samym i gospodarki państwa na znacznym obszarze.