EKSPERT RADZI

Cyfryzacja procesów logistycznych postępuje każdego roku. Użycie oprogramowania typu TMS, WMS lub pozycjonowania pojazdów nikogo już nie dziwi, a mimo powszechnej potrzeby usprawnienia sposobu udowodnienia wykonania przewozu Europa nadal zmaga się z wdrożeniem rozwiązań umożliwiających stosowanie elektronicznych (cyfrowych) listów przewozowych. Branża spedycyjna od kilku lat stosuje najrozmaitsze zapisy w zleceniach transportowych, których celem jest wyegzekwowanie jak najszybszego dostarczenia dokumentów potwierdzających dostarczenie ładunku do odbiorcy. Problem jednak powstaje wtedy, gdy kierowca przebywa w trasie nawet 3 tygodnie, a wysyłka dokumentów operatorami powszechnymi jest często czasochłonna. Stąd też powstaje pytanie, czy stosowanie różnego rodzaju kar za niedostarczenie listów przewozowych w określonym terminie jest zgodne z prawem?

W ramach współpracy z Głównym Inspektoratem Transportu Drogowego, Ministerstwem Infrastruktury oraz liderami projektu z państw nadbałtyckich, tj. Litwy, Łotwy i Estonii, śląscy inspektorzy testowali działanie systemu pozwalającego na weryfikację elektronicznych dokumentów przewozowych w międzynarodowym transporcie drogowym.

Przewoźnik wykonywał zlecenie na transport z Saarbrücken do Poznania. Nadawca otrzymał tylko ksero CMR, a potrzebne mu są dokumenty w oryginale. W związku z tym zwrócił się z prośbą do przewoźnika o dosłanie oryginalnych CMR. Przewoźnik odpisał, że od początku tego roku nie wysyła już oryginalnych dokumentów do klientów. Obowiązują jedynie skany wysyłane do klienta oraz kopie. Powołał się przy tym na art. 5 ust. 1 Konwencji CMR: "list przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika, przy czym podpisy te mogą być wydrukowane lub też zastąpione przez stemple nadawcy i przewoźnika, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo kraju, w którym wystawiono list przewozowy. Pierwszy egzemplarz wręcza się nadawcy, drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik." Ustalenia umowne nie są wiążące, gdyż art. 41 ust. 1 Konwencji CMR mówi, że "jest nieważna i pozbawiona mocy każda klauzula, która pośrednio lub bezpośrednio naruszałaby postanowienia niniejszej Konwencji", dlatego żądanie od przewoźnika dodatkowych oryginałów ponad te, które są przewidziane Konwencją CMR należy uznać za sprzeczne z Konwencją i jako takie na podstawie art. 41 nieważne i niewiążące. Czy stanowisko przewoźnika jest właściwe?

Firma produkcyjna w ramach dystrybucji swojego towaru współpracuje z kilkoma firmami transportowymi. Niedawno otrzymała wzór nowego zlecenia transportowego, w którym przewoźnik zaznaczył, że do przewozów realizowanych przez jego firmę będą miały zastosowanie tylko i wyłącznie przepisy Konwencji CMR. Firma produkcyjna zleca mu wykonanie przewozów tylko na terenie naszego kraju.
Czy przepisy Konwencji CMR można stosować do krajowych przewozów drogowych?

Podczas międzynarodowego transportu dachówki jedna z palet "rozjechała" się, przez co uszkodzeniu uległ przewożony na niej towar. Kierowca wcześniej brał udział w załadunku. Co zrobić w takiej sytuacji? Kto ponosi odpowiedzialność za uszkodzenia i jak się ewentualnie bronić przed zarzutami kontrahenta?