W ostatnich latach sytuacja polityczna na świecie spowodowała, że władze wielu krajów zwracają szczególną uwagę i asygnują środki na poprawę bezpieczeństwa państwa i obywateli w kontekście minimalizowania ryzyka związanego z atakami terrorystycznymi. Oprócz ataków z użyciem materiałów wybuchowych i wszelkiego rodzaju broni palnej, istnieje również zagrożenie atakami biologicznymi.
Zachęcając klientów do kupna swoich produktów, producenci prześcigają się w tworzeniu różnego rodzaju promocji, które mają spowodować zwiększenie zainteresowania ich towarami, a tym samym przełożyć się na sprzedaż. Promocje produktowe stały się obecnie tak powszechne, że mamy z nimi do czynienia nie tylko przy okazji świąt, czy innych ważnych okoliczności, ale towarzyszą nam w codziennych zakupach.
Z założenia produkt promocyjny jest sezonowo zmodyfikowany. Powinien być dostępny w sprzedaży w konkretnym dniu lub określonym czasie. Istnieje potrzeba jego jednoznacznej identyfikacji w łańcuchu dostaw. Taką jednoznaczną identyfikację zapewnia umieszczony na produkcie, w postaci kodu kreskowego - numer GTIN (Globalny Numer Jednostki Handlowej). To on w jednoznaczny sposób identyfikuje dowolną jednostkę (produkt lub usługę), która może być wyceniana, zamawiana lub fakturowana w celach handlowych pomiędzy uczestnikami w dowolnym punkcie łańcucha dostaw. Jednostką handlową może być zarówno produkt detaliczny (jednostka konsumencka), jak i niedetaliczny (np. karton, czy paleta). O tym, czy w przypadku danej modyfikacji produktu związanej z promocją należy nadać nowy numer GTIN, decydują zasady zarządzania numerami GTIN. Zostały one stworzone globalnie przez organizację GS1, przy współpracy z przedstawicielami firm z całego świata i zapewniają spójną identyfikację produktów w łańcuchu dostaw.
Praktycznie na każdym opakowaniu transportowo-logistycznym umieszczane są różnego typu etykiety, wykorzystywane zarówno podczas wewnętrznych procesów magazynowych, jak i podczas realizacji transportu. Niestety, większość z tych etykiet, to indywidualne rozwiązania firm, które w żaden sposób nie są powiązane z innymi partnerami w łańcuchu dostaw i służą wyłącznie ich twórcom. Kolejni odbiorcy sami tworzą wewnętrzne rozwiązania, naklejając tym samym swoje oznaczenia na jednostkę logistyczną.
Po kilkumiesięcznej pracy globalnej grupy roboczej złożonej z przedstawicieli 25 firm z całego świata (m.in. PepsiCo, Nestle, L’OREAL, P&G, Unilever, Ebay, Google, Alibaba.com, TESCO, Walmart, Carrefour, MetroGroup), stworzone zostały uproszczone zasady zarządzania numerami GTIN.
Kody kreskowe dzisiaj są już codziennością, elementem dobrze znanej technologii, dla niektórych już nawet trochę przestarzałej, bo ponad 40-letniej. Ich wynalezienie nie tylko zrewolucjonizowało sposób prowadzenia handlu detalicznego i wygenerowało miliardy dolarów zysków, ale także wywołało potrzebę współpracy i budowania konsensusu między dotychczasowymi konkurentami. Obecnie jesteśmy świadkami kolejnej rewolucji spowodowanej digitalizacją handlu i ogromnym wzrostem znaczenia ostatecznego konsumenta. Konsumenci mają obecnie nieporównywalnie większe możliwości zakupowe i oczekują łatwego i bezproblemowego doświadczenia zakupowego, bez względu na to jak robią zakupy: w sklepie, przez telefon czy przez Internet.
Wymóg identyfikowalności (ang. traceability) jest znany firmom sektora spożywczego i żywnościowego od wielu lat. Od lipca 2013 roku również branża kosmetyczna jest zobowiązana do gromadzenia informacji na potrzeby identyfikowalności. W artykule opisano, w jaki sposób firma kosmetyczna może zarządzać identyfikowalnością w kontekście całego procesu przepływu od surowca do wyrobu gotowego.
Standardy GS1 służą identyfikacji, gromadzeniu i współdzieleniu informacji na temat produktów, lokalizacji, jednostek logistycznych, zasobów i relacji usługowych. Standard etykiety został opracowany przez organizację GS1 przy współpracy z wiodącymi producentami, detalistami i operatorami logistycznymi. To gwarantuje jego uniwersalność, otwartość na wiele branż i szeroki wachlarz zastosowań.
Etykieta logistyczna GS1 jest jednym z podstawowych narzędzi stosowanych do oznaczania i monitorowania przepływu jednostek logistycznych. Za pośrednictwem etykiety przedsiębiorstwa (producent, hurtownik, detalista, dystrybutor, przewoźnik, operator logistyczny) przekazują sobie informacje w ustandaryzowany, czyli jednoznacznie w skali świata, zrozumiały sposób.
Jednym z wyzwań, z jakimi boryka się branża farmaceutyczna, jest zjawisko związane z fałszowaniem produktów leczniczych na szeroką skalę. Konsekwencji tego zjawiska jest bardzo wiele, a kluczowym jest zagrożenie bezpieczeństwa produktów i - w rezultacie - zagrożenie zdrowia i życia pacjentów.
Wymóg identyfikowalności (z ang. traceability) jest znany firmom sektora spożywczego i żywnościowego od wielu lat. Od lipca 2013 r. również branża kosmetyczna jest zobowiązana do gromadzenia informacji na potrzeby identyfikowalności. W artykule opisano w jaki sposób firma kosmetyczna może zarządzać identyfikowalnością w kontekście całego procesu przepływu od surowca do wyrobu gotowego.
Skupiająca największych producentów branży FMCG oraz sieci handlowe działające na terenie RP Grupa Robocza GS1/ECR/GDSN Polska zatwierdziła wspólną listę atrybutów opisujących produkty w sposób wyczerpujący zapotrzebowanie na dane w procesach biznesowych. Postanowiono, że lista ta będzie funkcjonować pod nazwą Polski Model Danych Podstawowych PMDP i automatycznie zastąpi uprzednio wypracowaną Wspólną Kartę Produktową (CPC - ang. Common Product Card).