Usługi transportowe są ważnym elementem gospodarki i życia społecznego. Rozwój społecznogospodarczy wywołuje potrzebę przemieszczania osób i ładunków. Poprawnie funkcjonujące usługi transportowe ograniczają właściwą działalność w różnych dziedzinach. Przedsiębiorstwa transportowe przeorientowały zatem swoje podejście do problemów jakości świadczonych przez siebie usług.
Transport intermodalny odgrywa w ostatnich latach coraz większą rolę zarówno na światowym jak i europejskim rynku przewozowym ładunków. Jego niewątpliwą zaletą jest proekologiczna forma w stosunku do transportu drogowego. Wśród najbardziej rozpowszechnionych i najczęściej przewożonych jednostek transportu intermodalnego znajduje się grupa kontenerów wielkich, nadwozi wymiennych oraz samobieżnych zestawów drogowych.
Transport intermodalny zwykle definiujemy jako taki przewóz w którym największą część przewozu stanowi przewóz koleją, lub transportem śródlądowym, względnie morskim, a odcinek początkowy i/lub końcowy, realizowany jest transportem drogowym, który jest tak krótkim, jak to tylko jest możliwym.
W polityce transportowej UE, transport śródlądowy traktowany jest jako równorzędny w stosunku do innych systemów transportowych. Z uwagi na swoje proekologiczne cechy zalicza się go do systemu, który powinien odgrywać znaczącą rolę w rozwoju transportu zrównoważonego. Zasadnicze cechy transportu śródlądowego to niskie zapotrzebowanie energii na jednostkę pracy transportowej, a co z tym związane - niskie koszty zewnętrzne.