W pracach nad planami rozwoju systemów transportu opracowuje się strategię, stanowiącą zapis świadomych wyborów komunikacyjnych społeczności regionu, zorientowanych na rozwiązanie głównych problemów transportowych i utrzymanie danego obszaru na ścieżce trwałego i zrównoważonego rozwoju oraz podnoszenie jego konkurencyjności. Termin zrównoważony rozwój został zaprezentowany w 1987 roku (w Raporcie Światowej Komisji Środowiska i Rozwoju Nasza wspólna przyszłość).

Podstawowym problemem systemowego opisu transportu w obszarach zurbanizowanych jest charakterystyka elementów i relacji składających się na strukturę zagospodarowania przestrzennego oraz strukturę systemu transportowego. Struktura ta wywołuje potrzeby przewozowe będące popytem na transport, jak również kształtuje podaż transportu w postaci systemu transportowego i jego potencjału przewozowego.

Układ transportu przenośnikowego stosuje się do przemieszczania ładunków w sposób ciągły z dużą wydajnością w długim okresie. W zautomatyzowanym systemie produkcyjnym taki rodzaj transportu tworzy się jednorazowo dla określonego strumienia ładunków. Rzadko zachodzi przy tym potrzeba zmiany konfiguracji sieci transportowej. W zautomatyzowanym magazynie układ transportu jest ściśle powiązany z układem przestrzennym magazynu i dopasowany do konkretnego wariantu przepływu ładunków. Jego zaletą jest większa wydajność od transportu realizowanego np. wózkami.