Zaloguj się

Polityka transportowa państw Unii Europejskiej - cz. 2

Użytkownicy mają prawo korzystać z systemu transportowego spełniającego ich potrzeby, zapewniającego bezpieczeństwo, racjonalnego ekonomicznie, elastycznego i przyjaznego dla środowiska. Wokół tych zagadnień koncentruje się dalsza część unijnej polityki transportowej.

Niebezpieczne drogi.

Traktat z Maastricht umożliwia Unii podjęcie działań związanych z poprawą bezpieczeństwa na drogach. Zmusza do tego wysoka ilość wypadków śmiertelnych na drogach. Zadanie jest trudne, gdyż odpowiedzialność za bezpieczeństwo ruchu drogowego spoczywa na wielu instytucjach regionalnych, narodowych i wspólnotowych. Unia zakłada do 2010 r. redukcję o połowę ilości ofiar wypadków drogowych. Ma temu służyć harmonizacja kar w państwach członkowskich, ujednolicenie i egzekwowanie przepisów dotyczących maksymalnych prędkości oraz dozwolonej ilości alkoholu (lub substancji działających podobnie) we krwi. Ujednolicenie wymaga również sygnalizacja na drogach, tablice, oznaczenia, wskazania punktów niebezpiecznych, rozwiązania dotyczące języków, tak aby powstał spójny system identyfikacji. Rozbudowania wymaga także system sygnalizacji o warunkach atmosferycznych panujących na drodze. 

Nowe technologie dla bezpieczeństwa drogowego.

W szczególności nacisk kładzie się na wykorzystanie technologii teleinformatycznych dla monitorowania i wspomagania ruchu pojazdów, instalowanie urządzeń rejestrujących pracę pojazdu (czarne skrzynki), automatycznych ograniczników prędkości. Ponadto digitalizacja prawa jazdy może wspomóc harmonizację kar we Wspólnocie i nie unikanie odpowiedzialności przez kierowców. Unia powinna także wspierać pojawianie się na rynku bezpiecznych samochodów, wyposażonych w nowoczesne środki bezpieczeństwa i skonstruowane z nowoczesnych materiałów.

Faktyczne koszty transportu.
Koszty transportu to nie tylko koszty paliw i amortyzacji pojazdów. To także koszty budowy nowej infrastruktury, koszty poprawy bezpieczeństwa, zmniejszenia negatywnego wpływu na środowisko. Komisja Europejska twierdzi, że niezrównoważenie gałęzi transportu wynika z tego, iż użytkownicy transportu nie biorą na siebie pełnych kosztów jego użytkowania. Wynika to także z nadmiernego i chaotycznego obciążenia przewoźników różnymi podatkami i opłatami niezależnie, np. od stopnia wykorzystania infrastruktury i zanieczyszczenia środowiska. Unia dąży do zastąpienia niezsynchronizowanej polityki taryfowej instrumentami umożliwiającymi realizację polityki transportowej. Instrumenty te to:
- obciążenie opłatami za użytkowanie infrastruktury - pokrywające jej zużycie, jak również koszty ochrony środowiska
- opodatkowanie paliwa - tak, aby regulować emisję dwutlenku węgla do atmosfery i upowszechniać paliwa substytucyjne (wodór, biopaliwa)
- racjonalizacja podatku VAT w różnych gałęziach transportu.

Transport z ludzką twarzą.
Transport powinien być przyjazny dla użytkowników. Dlatego, chcąc rozwijać transport intermodalny, w tym intermodalny transport pasażerski, należy podjąć działania dla:
- polepszenia warunków podróży intermodalnej, szczególnie transferów intermodalnych (miejsc przesiadki pomiędzy różnymi środkami transportu)
- wprowadzenia zintegrowanych biletów - obejmujących kilka gałęzi transportu
- usprawnienia przewozu bagażu - szczególnie przesyłu między środkami transportu
- ciągłości podróży - płynne, czasowe i przestrzenne powiązanie środków transportu ze sobą.

Prawa i obowiązki użytkowników transportu.
Wspólnota pragnie w przeciągu najbliższych 10 lat stworzyć kartę praw i obowiązków uczestników transportu. Propozycje obejmują zwiększenie odpowiedzialności przewoźnika za spóźnienie, wypadek, zagubienie bagażu, wprowadzenie klasyfikacji przewoźników, likwidowanie nieracjonalnych zachowań uczestników transportu (w tym także pasażerów).

Racjonalizacja transportu miejskiego.

Transport miejski, ze względu na ogromny przyrost pojazdów, jest obecnie w stanie krytycznym - zatłoczenie miast, wzrost zanieczyszczenia powietrza, hałas, więcej wypadków, to niektóre tego przejawy. Krótkie trasy i niska prędkość pojazdów powodują wzrost zwiększenia zużycia paliwa i większą emisję spalin. Aby rozwiązać ten problem, Unia postuluje zmianę zasilania silników cieplnych pojazdów oraz rozwój wysokiej jakości transportu publicznego.
Aby osiągnąć cel pierwszy, należy wdrożyć i egzekwować normy dotyczące ograniczenia emisji spalin przez pojazdy, stworzenie regulacji prawnych do stosowania paliw substytucyjnych takich jak gaz, biopaliwa czy wodór. Do 2020 r. postuluje się zastąpienia 20% paliw klasycznych paliwami alternatywnymi. Polityka podatkowa powinna wspierać paliwa i pojazdy ekologiczne. Również należy stymulować wykorzystanie pojazdów o napędzie elektrycznym, głównie w ruchu krótkodystansowym, miejskim (np. taksówki, dostarczanie przesyłek itp.)

Artykuł pochodzi z czasopisma "Logistyka" 4/2004.
Ostatnio zmieniany w czwartek, 05 kwiecień 2007 14:06
Zaloguj się by skomentować