Strefy działań procesów logistycznych w przedsiębiorstwie wiążą się z wszystkimi czynnościami związanymi z przepływem materiałów, surowców, towarów, wyrobów gotowych przez wszystkie działy przedsiębiorstwa. Wiele elementów ma wpływ na zachowanie ciągłości realizowanych procesów. Do jednego z najbardziej istotnych elementów zaliczyć należy bezpieczeństwo.
Zarządzanie ryzykiem operacyjnym i zarządzanie kryzysowe są stosunkowo „młodymi” dziedzinami zarządzania, ale mają swoje korzenie w klasycznej teorii organizacji i zarządzania oraz czerpią z jej dorobku, sięgając do nurtów i koncepcji rozwijanych na przestrzeni lat oraz powiązanych z nimi metod i narzędzi szczegółowych. Celem artykułu jest przeanalizowanie powiązań między nurtami zarządzania a zarządzaniem ryzykiem oraz wskazanie, które współczesne koncepcje, metody i techniki organizatorskie (dobre praktyki) mogą być zastosowane w zarządzaniu kryzysowym, a w szczególności w fazie oceny ryzyka. Analiza ta ma określić bazę dla opracowania krajowej metodyki oceny ryzyka na potrzeby zarządzania kryzysowego.
Reorientacja systemu ochrony zdrowia w kierunku rozwiązań stosowanych z powodzeniem w krajach, gdzie realizowana jest liberalna doktryna ekonomiczna, oznacza konieczność dokonania usprawnienia zasad organizacji systemu ochrony zdrowia jako całości oraz organizacji i funkcjonowania poszczególnych jego podmiotów. Oczekiwania beneficjentów (pacjentów) w zakresie świadczenia usług medycznych o większym niż obecny wolumenie i poziomie jakości z jednej strony, a wymagania stawiane przez dysponentów środków pieniężnych w zakresie racjonalności ekonomicznej podejmowanych decyzji, działań z drugiej strony, powodują konieczność wprowadzenia innego niż dotychczasowy sposobu zarządzania ograniczonymi zasobami. To z kolei wymaga implementacji innych niż dotychczas sposobów zarządzania tymi podmiotami, a to takich, które z powodzeniem stosowane są w sektorze gospodarczym (komercyjnym), biorąc jednak pod uwagę specyfikę sektora ochrony zdrowia, a mianowicie różnorodne przesłanki podejmowania decyzji zarządczych.
Zarządzanie kryzysowe odnosi się do ryzyka, które przez konkretne zagrożenia może oddziaływać zakłócająco na funkcjonowanie określonej społeczności, np. gminy, miasta, regionu czy kraju. Rozważyć wobec tego warto stopień analogii pomiędzy zarządzaniem kryzysowym a zarządzaniem operacyjnym w przedsiębiorstwie, które po pierwsze też może być postrzegane jako specyficzna społeczność, a po drugie może być administratorem jednego z systemów infrastruktury krytycznej państwa i odpowiadać za jego zawodność w ujęciu Ustawy o zarządzaniu kryzysowym.
Zarządzanie przedsiębiorstwem jest zadaniem trudnym. Wymaga pokory i wzięcia odpowiedzialności nie tylko za siebie, ale również za pracowników i ich rodziny. Wymaga od menadżera kompleksowej wiedzy z różnych obszarów, np. obsługi klienta, psychologii, technologii, ekonomii, finansów, prawa pracy czy prawa ochrony środowiska oraz umiejętności które tą wiedzę będą potrafiły przełożyć na skuteczne i efektywne prowadzenie organizacji.
W ostatnich latach obserwuje się znaczne zainteresowanie ideą społecznej odpowiedzialności biznesu. Przedsiębiorstwa dbając o swój wizerunek, w coraz większym stopniu starają się promować odpowiedzialne podejście do prowadzenia biznesu. Stosują szereg narzędzi: programy etyczne, marketing społecznie zaangażowany, kampanie społeczne, inwestycje społecznie odpowiedzialne, a także wolontariat pracowniczy, aby stać się bardziej konkurencyjne. Coraz większego znaczenia nabiera odpowiedzialne zrównoważone zarządzanie łańcuchem dostaw.
SMETA (Sedex Members Ethical Trade Audit) jest procedurą audytową opracowaną przez SEDEX (Supplier Ethical Data Exchange) - organizację non-profit wspierającą rozwój odpowiedzialnych praktyk biznesowych w globalnych łańcuchach dostawców. Praktyki te dotyczą odpowiedzialności firm w zakresie: standardów prawa pracy, BHP, środowiska naturalnego oraz etyki biznesu.
Problematyka zagrożeń ekologicznych generowanych przez sektor transportu jest wciąż aktualna oraz tak w teorii, jak i w praktyce wymaga ciągłych badań. Doświadczenia ostatnich lat wskazują, że jednym z podstawowych obszarów działalności transportowej stwarzających zagrożenia dla otoczenia są wypadki, będące rezultatem niedoskonałości postępu cywilizacyjnego.
W dobie globalizacji bezpieczeństwo łańcucha dostaw ma niezwykle duże znaczenie nie tylko ze względu na optymalizację kosztów, lecz także na wykreowanie wiarygodnego obrazu firmy, co stanowi dziś jeden z nadrzędnych czynników warunkujących zdobycie przewagi konkurencyjnej na rynku. Temat bezpieczeństwa w łańcuchu dostaw jest zatem jednym z najważniejszych zagadnień dla prawidłowego funkcjonowania każdego rodzaju przedsiębiorstwa, bez względu na rodzaj branży czy obszar działalności.
Sektor publiczny (państwo, województwo, powiat, gmina) na zakup dóbr i usług w ramach zamówień publicznych wydaje rocznie ponad 130 mld złotych. Stanowi to ponad 8% PKB, w całej Unii Europejskiej wartość ta sięga nawet 1,5 biliarda Euro, co stanowi prawie 17% europejskiego PKB. A tendencje są wzrostowe.